Ξέρω πως σε κάθε γάμο συμβαίνουν τα ίδια. Είδα πολλούς και πολλές μέχρι και τη βέρα να πετούν λίγο πριν το γάμο, μην αντέχοντας την πίεση των όσων πρέπει να ετοιμαστούν, ενώ πάντα υποβόσκει και η αμφιβολία. Και ενώ είδα την αμφιβολία και τον εκνευρισμό ακόμη και σε ζευγάρια που μένανε για χρόνια μαζί, δεν ξέρω γιατί πίστευα πως δεν θα χτυπήσει την πόρτα τη δική μας...
Ταξίδι στη Βενετία προσπαθώ να κανονίσω, και ο καλός μου μου ανατρέπει όλα τα σχέδια. Είναι λέει ακριβά, γιατί να το κάνουμε. Όπως ακριβό είναι και το τραπέζι, ο φωτογράφος, γενικά η όλη φάση. Ας πάμε στο δημαρχείο με τον κουμπάρο, και μετά να βγούμε για τραπέζι μόνοι μας. Και αν θέλουμε ταξιδάκι, ας πάρουμε το όχημα και όπου μας βγάλει.
Πώς θα περάσει κι αυτή η κρίση;
5 σχόλια:
Καλά μην τρελένεσαι κιόλας για ενα ταξιδάκι! Δεν σημαίνει και τιποτα τρελές ανατροπές....
Οσο για το ταξιδάκι, καλύτερα αφθόρμητο και ακανόνιστο, ετσι δεν ειναι? Περισσότερο γνησιο θα ειναι! Αν και θα προτιμούσα να πάρω τη μοτοσυκλέτα και να φυγω μαζι της!!!
Αλλα ανθέλεις τσαμπα ταξιδι Φλωρεντια ή Βενετία πάρε ενα τηλέφωνο στον Αρναουτογλο και σιγουρα θα βρει τροπο να σου το χαρισει!!!!
Σύνελθε καλή μου! Η ζωή ειναι γεμάτη εκλπλήξεις γι αυτο ειναι κι ωραια! Καλά στέφανα!
Η ζωή είναι σίγουρα γεμάτη εκπλήξεις. Όταν έχουμε κάνει ήδη επισταμένη έρευνα και έχουμε δώσει προκαταβολές σε τραπέζι, φωτογράφο κλπ, και ξαφνικά γυρίζει ο γαμπρός και λέει "καλύτερα οι δυό μας", τρελλαίνομαι! Μαζί κάνουμε τις επιλογές, μαζί τα σχέδια, και χώρια καταλαβαινόμαστε, οπότε υπάρχει ασυννενοησία.
Για το αυθόρμητο και ακανόνιστο, συμφωνώ και έχω περάσει όμορφα ταξίδια έτσι. Ωστόσο δεν είναι οικονομικότερο - ένα ταξιδάκι Κρήτη αλέ-ρετούρ πιάνει τα 500€ μόνο το καράβι! Όσο για τη μοτοσυκλέτα, δεν νομίζω ότι θα σηκώσει τη μικρή με την προίκα της, και είναι απαραίτητο στοιχείο του ταξιδιού μας.
Θα πάμε εντέλει Βενετία, είναι η πιο ενδεικνυόμενη λύση, αλλά γιατί πρέπει να περνάμε συνεχώς από δοκιμασίες;
Συμφωνώ ότι οι ανατροπές συμφωνιών δεν είναι ό,τι καλλίτερο σε μιά σχέση. Αλλά δεν μπορώ να μην σκεφτώ ότι αυτά τα πρότυπα, τα κλισέ, δεν είναι, κι αυτά, ό,τι καλλίτερο. Είθισται να πηγαίνουν στη βενετία για ταξείδι γάμου. Είθισται νά κάνουν ένω σωρό πράγματα που δεν είναι συνειδητές επιλογές αλλά τα κάνεις γιατί τα κάνουν όλοι. Και δεν έχω καταλάβει γιατί άνθρωποι που δεν έχουν καμία σχέση με τη θρησκεία κάνουν θρησκευτικό γάμο, οι νύφες φορούν νυφικό και περνούν όλοι από μιά συνθλιπτική και πανάκριβη διαδικασία που θα μπορούσαν να την αποφύγουν. Γιατί, δηλαδή, πρέπει να κάνεις τον γάμο ένα κοσμοϊστορικό και οικονομικά εξουθενωτικό γεγονός; Προς τι, π.χ. η "δεξίωση"' στα πανάκριβα "χτήματα"; Αλλωστε οι μισοί γάμοι καταλήγουν στο διαζύγιο ούτως ή άλλως (εύχομαι ο δικός σου να είναι στέρεος σαν τον γρανίτη). Αχ αυτά τα κλισέ, ρε παιδιά! Γιατί δεν μπορούμε να απαλαγούμε απ' αυτά;
Αγαπητέ Heliotypon
η ανατροπή των κλισέ γενικά είναι από την αγαπημένη σου θεματολογία. Προσπαθείς με πολλά επιχειρήματα και παραδείγματα να αμφισβητήσεις και να αναιρέσεις πολλές από τις "κατεστημένες" αντιλήψεις - και τις περισσότερες φορές με βρίσκεις σύμφωνη.
Οι γάμοι στα πανάκριβα κτήματα και η οικονομική αφαίμαξη που ακολουθεί οτιδήποτε παραγγέλνεις ως "γαμήλιο" με βρίσκουν κατηγορηματικά αντίθετη. Κάνουν το γάμο "θεσμό" και μάλιστα κοσμοπολίτικο γεγονός και κοσμοϊστορικό - ενώ ως συνήθως η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική, και πολύ πιο πεζή.
Ωστόσο, η μέρα του γάμου μου θέλω να είναι ξεχωριστή. Θέλω τους φίλους που στάθηκαν κοντά στην επεισοδιακή μας σχέση και μοιράστηκαν μαζί μας όλα τα επεισόδια, να μοιραστούν κι αυτή τη μέρα. Να καθήσουμε στη συνοικιακή ταβερνούλα, με 2 μουσικούς να παίζουν τα κομμάτια τους και να μοιραστούμε την ευτυχία μας. Γιατί η ζωή είναι στιγμές. Και όσο πιο πολλές είναι οι ευτυχισμένες, τόσο καλύτερα.
Το ότι οι μισοί γάμοι καταλήγουν στο διαζύγιο, είναι άλλο θέμα και ευχαρίστως κάποια άλλη στιγμή να το θίξουμε. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, όταν πριν από λίγα χρόνια με ρώτησε ο καλός μου "πώς ξέρω ότι μπορούμε να ζήσουμε μαζί", του απάντησα απλά πως "δεν το ξέρω, ξέρω μόνο ότι δεν μπορούμε να ζούμε χώρια". Και μετά από τόσα χρόνια συμβίωσης, έμαθα ότι το να ζούμε μαζί δεν είναι πάντα εύκολο. Όμως ξέρω πως δεν μπορούμε να είμαστε χωριστά, και αυτό κάνει τη σχέση δυνατή, όχι τα κλισέ και οι θεσμοί.
αννα μου ειναι οπως τα λες!
μην το βαζεις κατω , θα τα καταφερετε! το πως εσυ ξερεις καλυτερα απο ολους...
Δημοσίευση σχολίου