- Βρήκες νονό;
- Βρήκα καταπληκτική ιδέα!
- Ιδέα ακόμα; Όχι νονό;
- Θα βάλω κλήρο στα σακουλάκια με το ρύζι.
- Μα δεν θα γίνει η βάφτιση μαζί με το γάμο;
- Για αυτό θα βάλω τον κλήρο στα σακουλάκια, όποιος τον τραβήξει να της δώσει το όνομα!
- Χωρίς προετοιμασία, χωρίς να πληρώσει για τη μικρή;
- Δηλαδή κατά τα άλλα σου φαίνεται καλό σχέδιο;
- Ναι, αλλά η βάφτιση να γίνει μετά τα γάμο, πρέπει να πληρώσει χρυσαφικά, ρούχα για το παιδί κλπ, δεν είναι έτσι απλά.
- Να κάνω την κλήρωση από πριν;
- Κάνε το γάμο και την κλήρωση, και κάνε τα βαφτίσια τον Αύγουστο.
- Ο όλος σαματάς έγινε για να γίνουν μαζί!
- Για να γίνουν μαζί, πρέπει και ο νονός να είναι προετοιμασμένος, να έχει πληρώσει το σταυρουδάκι του, τα ρουχαλάκια του, τις μπουμπουνιέρες του...
- Ναι, αλλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
- Τότε περίμενε να βρεις κάποιον ή κάποια.
- Τα ρουχαλάκια και τις μπουμπουνιέρες θα τα έχω πάρει ήδη - ας δώσει το μερίδιο του ή ό,τι θέλει τέλος πάντων. Μέχρι που πρότεινα σε κάποιους να τα αναλάβω όλα εγώ, και πάλι είπαν ΟΧΙ...
- Τότε τυχερός όποιος τη βαφτίσει γιατί θα του στοιχίσει ελάχιστα.
- Φοβούνται λένε το μετά.
- Δηλαδή; Τα δώρα, τις γιορτές;
- Φταίνε οι νονοί που δίνουν ακριβά δώρα, φταίνε οι μανάδες που ζητούν από τις νονές επώνυμα - και την πληρώνω εγώ που ψωνίζω από το Τζάμπο... Έχω κι άλλη ιδέα. Να τη δώσω σε κάποιον να την κρατήσει για λίγο, και μετα να πω στον παπά ότι αυτός είναι ο νονός!
- Έτσι θα είναι καλά, θα τη βγάλει καθαρή από έξοδα!
- Μα γιατί βλέπουν όλοι τα έξοδα και όχι την τιμή; Κάποτε ήταν τιμή και χαρά! Τώρα είναι μόνο τιμοκατάλογος!
- Και μένα με ενοχλεί αυτό. Ακόμη και στις σχέσεις μας, και στις γιορτες, κοιτάμε τι θα μας στοιχίσει σε χρήμα, έγιναν όλα εμπορικά πια κι εμείς πρέπει να τα αλλάξουμε αυτά.
- Αλλά από πού θα ξεκινήσουμε; Όταν σου λέω τρελές ιδέες απελπισίας και συ σκέφτεσαι μόνο το κόστος, δεν πάμε καλά. Και να ήσουν μόνο εσύ - όλοι οι συγγενείς, οι φίλοι, οι γνωστοί μας...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
αννα μου μην βιαζεσαι ,
καλυτερα να καθυστερησουν τα βαφτισια παρα να μην υπαρχει νονος/νονα που θα επιθυμει πραγματικα να συμμετεχει!
Πιστευω οτι ο νονος πρεπει να αγαπαει το παιδι , να ειναι πολυ κοντα στους γονεις και τα εξοδα να ερχονται τελευταια.
Avra μου, δεν βιάζομαι. Η μικρή είναι ήδη 19 μηνών, και πολύ πριν πρωτοδει το φως της ημέρας είχαμε αναγγείλει το γάμο μας με τα βαφτίσια της, για τον Μάιο του 2006. Δυστυχώς δεν τα καταφέραμε να είμαστε συνεπείς σε αυτό το ραντεβού, μας πήγε ένα χρόνο παραπίσω το σκηνικό.
Από πέρισυ συγγενείς και φίλοι μας παρότρυναν να κάνουμε τουλάχιστον τα βαφτίσια όσο γίνεται πιο γρήγορα, για διάφορους λόγους που τους επεξηγούσαν αναλυτικότερα. Προσπαθούσαμε να τους εξηγήσουμε ότι θα γίνουν όλα στην ώρα τους.
Και τώρα που πλησιάζει η ώρα, ξαφνικά συνειδητοποιούμε ότι μπορεί να θέλουν να τη δουν βαφτισμένη, αλλά κανένας δεν αισθάνεται "κοντά" ώστε να θέλει να μετέχει στη χαρά μας. Οι Αθηναίοι λένε "είσαστε πια πολύ μακρυά μας", οι Δραμινοί λένε "καλά καλά δεν σας γνωρίσαμε" (μόλις 19 μήνες στην πόλη...) και οι συγγενείς πετούν το μπαλάκι ο ένας στον άλλο.
Αισθάνομαι πως έχουμε οι ίδιοι επιβάλει στον εαυτό μας την κοινωνική απομόνωση με το να φύγουμε από την Αθήνα, και θύμα της είναι η μικρή... Μήπως είναι το άγχος των ημερών που με κάνει να παραμιλάω;
Παρακολουθώ το ζήτημα και πραγματικά τρελαίνομαι. Προσωπικά, δεν είμαι υπέρ όλων αυτών των τζερτζελέδων, όλων αυτών των διαδικασιών που γίνονται με φωταψίες και τα λοιπά. Ειλικρινά μιλώ, αν είχα χρήματα να αναλάβω κάτι τέτοιο, να γίνω νονός, θα το είχα κάνει, μόνο και μόνο γιατί με πιάνει ...τρέλα όταν διαβάζω όλα αυτά περί συγγενών!!! Και το λέω ειλικρινά, έστω κι αν δεν πιστεύω στο σχετικό μυστήριο, παρ' όλα αυτά... τι αν πω βρε Άννα μου...
Είναι δυνατόν να μην μπορείτε να βρείτε έναν καλό σας φίλο, έναν κολλητό, να βαφτίσει το μωρό?
Την καλημέρα μου!
για την ηλικια εχεις δικιο, δεν ηξερα οτι η μικρη σας ειναι ηδη 19 μηνων..δεν ξερω τι να πω, ευχομαι μονο καλη τυχη!
Για τις φανφάρες ζούμε, και η στιγμή της βάφτισης, του γάμου, της αποφοίτησης είναι η στιγμή για φωταγωγίες, η στιγμή που γινόμαστε για λίγο πρωταγωνιστές στο μικρόκοσμο μας, η στιγμή που τα φώτα θα πέσουν για λίγο επάνω μας.
Δεν είμαστε ήρωες, δεν είμαστε σταρ, είμαστε απλοί θνητοί που τη ζωή μας τη βλέπουμε σαν ωραίες στιγμές, και θέλουμε κάτι ξεχωριστό για αυτές τις στιγμές μας.
Οι φίλοι μας πέταξαν το μπαλάκι στους συγγενείς, καθώς οι περισσότεροι επικαλούνται οικονομικό πρόβλημα. Θα δηλώσουμε κι εμείς στη μικρή το όνομα που της αρμόζει μέσω του Ληξιαρχείου, και θα πούμε στους συγγενείς ότι αν επιθυμούν όντως το μυστήριο, ας αναλάβει κάποιος από αυτούς. Ε, αμάν πια, νισάφι!
Δημοσίευση σχολίου